Eerste dag
Door: Jelmer Brands
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
14 Februari 2014 | China, Wenzhou
De eerste dag van mijn reis in China is voorbij. Het is nu 23:45 lokale tijd en 16:45 in Nederland. Ik ben behoorlijk moe van mijn vlucht maar voordat ik ga slapen wil ik een goed begin maken met opschrijven van mijn ervaringen in China. Deze blog ga ik ook gebruiken om later terug te lezen wat ik allemaal beleefd heb en hoe ik het beleefd heb. Ik zal proberen om in mijn verslag niet te langdradig te zijn maar wel een breed beeld proberen te geven van hoe ik mijn tijd hier ervaar. Ik zal zo eerlijk en open mogelijk proberen te zijn. Ik zal namelijk niet alleen schrijven wat ik allemaal ervaar maar ook hoe ik het beleef. Ik ga proberen om elke week een stukje te schrijven. Ik kan niet beloven dat het me gaat lukken maar ik ga mijn best doen.
Vanochtend werd ik uitgezwaaid door mijn ouders, mijn zus, Jim en mijn lieve Roea op Schiphol. Het afscheid nemen was niet zo emotioneel voor mij als dat ik verwacht had. Dat is best lastig als je ziet hoe moeilijk iedereen het vindt dat je weggaat. Het moment was te kort om te beseffen wat er precies gebeurde. Ik besef nog steeds niet helemaal wat er gebeurt, dat ik iets minder als een half jaar mijn familie niet ga zien, bij wie ik ruim 22 jaar heb gewoond en dagelijks zie en spreek, mijn veilige huis en kamer die 22 jaar hetzelfde zijn gebleven en ik niet even naar mijn lieve Roea kan gaan voor een half jaar of zij naar mij. En natuurlijk zijn er ook al die vrienden die je een half jaar gaat missen maar dit zijn toch wel de mensen die dagelijks heel dicht bij je staan. Ik heb nog steeds het gevoel dat iedereen op een steenworp afstand is. Gek genoeg had ik ook nog het gevoel dat ik in Nederland was toen ik vanochtend door Wenzhou reed. Misschien komt dat doordat de temperaturen vergelijkbaar zijn. Het is hier zelfs nog iets kouder. Waarschijnlijk zal mijn toon anders zijn in de volgende keer dat ik schrijf. Ik weet wel zeker dat ik er momenten komen wanneer ik ze enorm ga missen.
De vlucht was bijzonder comfortabel en niet interessant om veel over te vertellen, zo makkelijk ging alles. In het vliegtuig heb ik alvast mijn Engels kunnen ophalen tijdens leuke gesprekjes die ik had met een Roemeense jongedame die ging werken in Taiwan. Ik heb gelukkig aan het begin een flink stuk kunnen slapen. Later lukte dat iets minder goed (baby). In het vliegtuig zaten mensen van veel verschillende nationaliteiten, sommigen met China als eindbestemming, anderen op doorvlucht naar een ander land. De tussenlanding in Guangzhou was heel kort en op het vergeten van het invullen van de immigratiekaart na verliep alles zo soepel als het maar kon. De tweede vlucht (van Guangzhou naar Wenzhou) duurde anderhalf uur en was zo voorbij.
In Wenzhou aangekomen is op hier en daar een Engels zinnetjes na alles en iedereen Chinees. Groepen Chinezen zijn overal op de wereld te vinden, dus ik denk dat ik er al een klein beetje aan gewend was om veel Chinezen te zien. Op het vliegveld werden we opgehaald door Victor, een afdelingshoofd van de universiteit. En aardige jongeman. In een busje werden we van het vliegveld naar de universiteitscampus gebracht door Wenzhou. Hier vond de eerste kennismaking plaats met de stad die het komend jaar mijn thuis zal zijn. Uit het raam kijkend probeerde ik zoveel mogelijk te zien van Wenzhou. De bouwstijl verschilt niet extreem veel van de onze hoewel de megagrote betonnen flats me wel gelijk opvielen. De temperaturen zijn gelijk op dit moment (wordt snel anders). Het eerste wat me opviel aan de stad Wenzhou was de ligging tussen de bergen. Daarnaast overal de vreemde Chinese tekens. Iets wat ook gelijk opvalt is de stoffigheid en de grauwheid van de stad. Ergens had ik toch andere fellere, heldere kleuren verwacht. Ik denk dat dit komt door de afbeeldingen die Google je voorschotelt wanneer je zoekt op Wenzhou.
Vanaf het moment dat je door de gigantische poort van de universiteit komt is het beeld anders. Tussen dezelfde grote betonnen gebouwen zijn er nette wegen en tuinen aangelegd. Met het busje werd ik samen met Jonnes en Timo (mijn reisgenoten) afgezet bij het hotel voor internationale studenten. Daar kregen we een kamer en hebben we de meegenomen babypoeder aan victor overhandigd waarna we afscheid van hem namen. De kamer is prima. Alles werkt en het meeste is aanwezig. Wat wel opvalt is hoe smerig alles. Stof op de grond, tekeningen, krassen en deuken op de muur. Schimmel in de koelkast en stof. Veel stof en overal.
Omdat het semester nog niet begonnen is is het nu heel rustig hier. Wel hebben we kennis gemaakt met twee andere Nederlandse studenten. Kevin en Dyon. Beide jongens gaan over vier dagen naar huis. Ze hebben ons van alles verteld over hun half jaar in China. Ook hebben ze ons rondgeleid door het centrum van het universiteitsdorp Chashan. Ook hier is het nu nog best rustig en niet de drukte die je verwacht van China. Dit zal nog wel anders zijn als het semester is begonnen. Fun fact: Chinezen spugen veel op de grond. Overal. De geluiden die hierbij gepaard gaan zijn een ervaring apart. Gelijk de eerste dag zijn we ook al getuige geweest van een bijwerking van het chaotische verkeer in China en vooral in Wenzhou. Op een kruispunt werd een man op een scooter geschept door een auto. Auto en scooter blijven gewoon op de plek waar ze liggen. Verkeer en politie(!) rijdt er gewoon voorbij. Wel komt er een groep voorbijgangers omheen staan die zich rustig met het zaakje gaat staan bemoeien. Onderweg terug naar de campus nog even langs de supermarkt. Gigantisch.
Teruggekeerd in het hotel heb ik nog even snel een dutje gedaan voordat we s'avonds weer richting het centrum zijn gegaan om in de avond te eten met Kevin en Dyon. Ergens in een restaurant hebben we gezellig rond een ronde tafel gezetten waar een voor een de gerechten op een glazen plaat wordt gezet die je kunt ronddraaien. De eerste ervaring met de lokale keuken was een goeie ervaring! Dit is niet het Chinees wat je in Nederland krijgt en dat merk je lichtelijk aan je maag. In het restaurant hebben we nog een tijd doorgepraat met Dyon en Kevin over China. Daarna zijn we rustig weer teruggelopen naar het hotel waar ik nu achter mijn laptop erachter kom dat ik alweer veel te lang door ben gegaan (1:24) Nog komen er constant nieuwe dingen naar boven die ik zou kunnen schrijven. Ik hou het hier nu bij anders blijf ik doorschrijven.
Ik ben benieuwd wat ik komende week ga meemaken.
Vanochtend werd ik uitgezwaaid door mijn ouders, mijn zus, Jim en mijn lieve Roea op Schiphol. Het afscheid nemen was niet zo emotioneel voor mij als dat ik verwacht had. Dat is best lastig als je ziet hoe moeilijk iedereen het vindt dat je weggaat. Het moment was te kort om te beseffen wat er precies gebeurde. Ik besef nog steeds niet helemaal wat er gebeurt, dat ik iets minder als een half jaar mijn familie niet ga zien, bij wie ik ruim 22 jaar heb gewoond en dagelijks zie en spreek, mijn veilige huis en kamer die 22 jaar hetzelfde zijn gebleven en ik niet even naar mijn lieve Roea kan gaan voor een half jaar of zij naar mij. En natuurlijk zijn er ook al die vrienden die je een half jaar gaat missen maar dit zijn toch wel de mensen die dagelijks heel dicht bij je staan. Ik heb nog steeds het gevoel dat iedereen op een steenworp afstand is. Gek genoeg had ik ook nog het gevoel dat ik in Nederland was toen ik vanochtend door Wenzhou reed. Misschien komt dat doordat de temperaturen vergelijkbaar zijn. Het is hier zelfs nog iets kouder. Waarschijnlijk zal mijn toon anders zijn in de volgende keer dat ik schrijf. Ik weet wel zeker dat ik er momenten komen wanneer ik ze enorm ga missen.
De vlucht was bijzonder comfortabel en niet interessant om veel over te vertellen, zo makkelijk ging alles. In het vliegtuig heb ik alvast mijn Engels kunnen ophalen tijdens leuke gesprekjes die ik had met een Roemeense jongedame die ging werken in Taiwan. Ik heb gelukkig aan het begin een flink stuk kunnen slapen. Later lukte dat iets minder goed (baby). In het vliegtuig zaten mensen van veel verschillende nationaliteiten, sommigen met China als eindbestemming, anderen op doorvlucht naar een ander land. De tussenlanding in Guangzhou was heel kort en op het vergeten van het invullen van de immigratiekaart na verliep alles zo soepel als het maar kon. De tweede vlucht (van Guangzhou naar Wenzhou) duurde anderhalf uur en was zo voorbij.
In Wenzhou aangekomen is op hier en daar een Engels zinnetjes na alles en iedereen Chinees. Groepen Chinezen zijn overal op de wereld te vinden, dus ik denk dat ik er al een klein beetje aan gewend was om veel Chinezen te zien. Op het vliegveld werden we opgehaald door Victor, een afdelingshoofd van de universiteit. En aardige jongeman. In een busje werden we van het vliegveld naar de universiteitscampus gebracht door Wenzhou. Hier vond de eerste kennismaking plaats met de stad die het komend jaar mijn thuis zal zijn. Uit het raam kijkend probeerde ik zoveel mogelijk te zien van Wenzhou. De bouwstijl verschilt niet extreem veel van de onze hoewel de megagrote betonnen flats me wel gelijk opvielen. De temperaturen zijn gelijk op dit moment (wordt snel anders). Het eerste wat me opviel aan de stad Wenzhou was de ligging tussen de bergen. Daarnaast overal de vreemde Chinese tekens. Iets wat ook gelijk opvalt is de stoffigheid en de grauwheid van de stad. Ergens had ik toch andere fellere, heldere kleuren verwacht. Ik denk dat dit komt door de afbeeldingen die Google je voorschotelt wanneer je zoekt op Wenzhou.
Vanaf het moment dat je door de gigantische poort van de universiteit komt is het beeld anders. Tussen dezelfde grote betonnen gebouwen zijn er nette wegen en tuinen aangelegd. Met het busje werd ik samen met Jonnes en Timo (mijn reisgenoten) afgezet bij het hotel voor internationale studenten. Daar kregen we een kamer en hebben we de meegenomen babypoeder aan victor overhandigd waarna we afscheid van hem namen. De kamer is prima. Alles werkt en het meeste is aanwezig. Wat wel opvalt is hoe smerig alles. Stof op de grond, tekeningen, krassen en deuken op de muur. Schimmel in de koelkast en stof. Veel stof en overal.
Omdat het semester nog niet begonnen is is het nu heel rustig hier. Wel hebben we kennis gemaakt met twee andere Nederlandse studenten. Kevin en Dyon. Beide jongens gaan over vier dagen naar huis. Ze hebben ons van alles verteld over hun half jaar in China. Ook hebben ze ons rondgeleid door het centrum van het universiteitsdorp Chashan. Ook hier is het nu nog best rustig en niet de drukte die je verwacht van China. Dit zal nog wel anders zijn als het semester is begonnen. Fun fact: Chinezen spugen veel op de grond. Overal. De geluiden die hierbij gepaard gaan zijn een ervaring apart. Gelijk de eerste dag zijn we ook al getuige geweest van een bijwerking van het chaotische verkeer in China en vooral in Wenzhou. Op een kruispunt werd een man op een scooter geschept door een auto. Auto en scooter blijven gewoon op de plek waar ze liggen. Verkeer en politie(!) rijdt er gewoon voorbij. Wel komt er een groep voorbijgangers omheen staan die zich rustig met het zaakje gaat staan bemoeien. Onderweg terug naar de campus nog even langs de supermarkt. Gigantisch.
Teruggekeerd in het hotel heb ik nog even snel een dutje gedaan voordat we s'avonds weer richting het centrum zijn gegaan om in de avond te eten met Kevin en Dyon. Ergens in een restaurant hebben we gezellig rond een ronde tafel gezetten waar een voor een de gerechten op een glazen plaat wordt gezet die je kunt ronddraaien. De eerste ervaring met de lokale keuken was een goeie ervaring! Dit is niet het Chinees wat je in Nederland krijgt en dat merk je lichtelijk aan je maag. In het restaurant hebben we nog een tijd doorgepraat met Dyon en Kevin over China. Daarna zijn we rustig weer teruggelopen naar het hotel waar ik nu achter mijn laptop erachter kom dat ik alweer veel te lang door ben gegaan (1:24) Nog komen er constant nieuwe dingen naar boven die ik zou kunnen schrijven. Ik hou het hier nu bij anders blijf ik doorschrijven.
Ik ben benieuwd wat ik komende week ga meemaken.
-
14 Februari 2014 - 18:38
Manon Overdijk:
Wauw Jelmer! Heel gaaf om te lezen! Geniet ervan en een hele gave tijd gewenst!
-
14 Februari 2014 - 18:38
Jelmer Brands:
Dank je Manon! :) Je bent snel! -
14 Februari 2014 - 18:56
Joep:
Tof om te lezen, veel plezier daar! -
14 Februari 2014 - 19:36
Angeliek:
Wat fijn dat t allemaal goed is gegaan!! Super! Ik kijk nu al uit naar je volgende verhalen. Veel liefs, xxx
-
14 Februari 2014 - 22:04
Lukas:
Nice, jelmer. Leuk om te lezen. Veel succes! -
14 Februari 2014 - 22:40
Veronique:
Hoi Jelmer, fantastisch dat alles zo goed is gegaan! Oeps die spugende Chinezen zou ik niet aan kunnen wennen, ik ga al over m'n nek als ik mijn kinderen dat zie doen bij het voetballen... Ben benieuwd naar je volgende ervaringen -
16 Februari 2014 - 15:17
Robin En Linde:
Fijn dat je goed aangekomen bent! Echt leuk dat je een verslag bij gaat (proberen te ;)) houden! Succes met integreren, cultuursnuiven en genieten :) xx -
17 Februari 2014 - 21:42
Froukje:
Ha die Jelmer! We hebben elkaar niet meer gesproken, maar heb wel aan je gedacht hoor, 13 februari! Wat een mooie verhalen, nu al. Ik ben heel benieuwd naar de rest van je belevenissen, en wens je een geweldige tijd toe daar in China!! -
18 Februari 2014 - 16:20
Ria Bron:
Ha die Jelmer, wat leuk om jou verslag te lezen. Ook ik kijk uit naar het volgende stukje. Pas op dat je niet omver gereden wordt daar. Veel plezier.... -
20 Februari 2014 - 16:27
Jimmeke:
Jowww Jelmer!!!
Wat cool om te lezen. Reageer een beetje laat, weet niet waar dat aan ligt :-p
Maar apart joh, jij zit echt ergens anders en ook al beschrijf je het als herkenbaar, al die indrukken geven aan dat het er heel anders is. Anders had je ons alleen gegroet in je verslag.
Ik mis je al wel hoor jongen, there is so much to talk about :)
Ik wacht wel nog even enkele maandjes :) -
21 Februari 2014 - 21:23
Neeltje:
Hoi Jelmer, Wat mooi om je uitgebreide verslag te lezen. Ik was benieuwd naar je schrijfstijl en die leest heel prettig. Mede namens Rien wens ik jou een hele boeiende tijd in China. Het ga je goed! We zien uit naar je volgende verslag. Groeten -
22 Februari 2014 - 17:22
Jelmer Brands:
Dank jullie wel voor alle leuke reacties. :) Tot nu toe heb ik het ontzettend naar mijn zin. Keep you posted. -
25 Februari 2014 - 13:09
Opa Samson:
Wij zijn blij om te lezen hoe de reis is geweest en hoe je eerste week is gegaan.
Sterkte en wij volgen jou op de Chinese voet.
Groetjes van opa en oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
